içimdeki mazoşisti ayyuka çıkarmış olan dizidir. ben seviyorum demek ki, böyle ulan ulan diye iç geçirmek baktığında dünyanın en büyük derdini taşımayan ama kendi dünyasında debelenen insanların hikayelerinde daimi konuk oyuncu koltuğunda çekirdeği elinde beklemek falan hoşuma gidiyor. diziyi de erdal beşikçioğlundan çok takımın muhabbetleri ve zeynep için izliyorum. öyle ya da böyle birçok diziden daha iyi.
