ortaokuldaydım okuduğumda hani kara tahtaya tırnak sürtülünce içi nasıl cız eder insanın ya da cam kırığını toplarken fark etmeden etine girer ya ve kanatır ölesiye işte öyle bir duygu var romanda. bir dudaktan kalbe'nin son sayfasında bir onda. sol yanı aşka meyilli olanların hüzne yollayan adam. garip bir gurbet var satır aralarında. hiç kimse uzakta olmasa bile özlüyor insan en çok kimi ? en çok seni sol yanımı dolduran adam." *
