intihar mı etsem terör örgütlerine mi katılsam diye düşünüyordum o gece. 8 erkeğin ranza sisteminde uyuduğu bol ayak ve daşşak kokulu bir yatakhaneler bütününün koridoru. üstelik cüzdanımı bulamıyorum ve diğer 7 kişiden şüpheleniyorum. siktir et içerisindeki hatırı sayılır miktardaki parayı kimlikler var ehliyet var. yaşadığım şehire hemen oracıkta dönmek istesem otobüs biletine param yetmez. 4 veya 5. kırmızıdayım. bok gibi aşk acısı çekiyorum. karşımda uyuşturucu bağımlısı bir yatakhane arkadaşım. şüphelendiğim bu adam bana nerede unutmuş olacağımı sordukça daha da şüpheleniyorum. zaten derdimle ilgilenmiyor göt; maksat zaman geçirmek. elimdeki artık sonuna gelmiş izmariti baş ve orta parmaklarımın arasına sıkıştırmak suretiyle uzağa fırlatıyorum. o da nesi? aman allahım? izmarit yere dik düştü! göklerden gelip gelmediği hiçbir zaman belli olmayacak bu işareti aldıktan sonra sırıttım. artık tamamen delirdiğimi düşünüp kırmızıdan bi fırt daha çektim. sonra yine güldüm. çok güldüm. sonra yatıp zıbardım.
