"kur masayı madam despina
kirli beyaz muşamba örtüleri ser
çek sediri asmanın altına
yanında bir ince müzeyyen abla"
ne zaman oturup rakımı yudumlasam, aklıma gelir bu dörtlük. madam despina ile dedem sıkı arkadaşlarmış. altı sene önce kaybettiğim dedemin ruhunu madam despina meyhanesi'ne ne zaman gitsem iliklerime kadar hissederim. pek severmiş orada rakı içmeyi. oraya gittiğim zaman hüzünlenir, gözlerimin dolmasına müsade ederim. işin enteresan tarafı, oraya hep tek gitmişimdir. dedemle başbaşa içiyormuşum gibi geliyor bana. kimse duymaz ama baya baya sohbet ederiz biz orada. ben sorarım, dedem cevaplar. ben sorarım, dedem kulağımı çeker. ben sorarım, dedem akıl verir. ben ağlarım, dedem ağlar. ben gülerim, dedem güler. ben kadeh kaldırırım, dedem bana kadeh tokuşturur...
madam despina meyhanesi hüzün kokar, aşk kokar, yaşamışlık kokar, sevgi kokar..
