Bundan yaklaşık bir hafta evvel girdiğim sınıflardan birinde bir öğrenci dikkatimi çekti. adi enes. karakter olarak naif, ancak dersleri kötü. okula ara ara gelir ve çevresinde pek arkadaşı yoktu. Özellikle kimseyle husumeti olmasa da 'kanky' denebilecek arkadaşı yoktu. Öğrencinin yine okula gelmediği bir gün aklıma geldi ve sınıf arkadaşlarına enes i aralarına almalarını, beraber takilmalarini, yalnız birakmamalarini söyledim. arkadaş ortamı olursa okula bağlanır ve sessiz kişiliği biraz açılıp sosyallesir diye düşündüm. Çocuklar da sağ olsunlar kabul ettiler. ve şunu belirteyim bu çocuklar 5. sınıf ve dersleri de çok iyi değil ama karakter olarak efendi çocuklar. Bugün nöbet görevim vardı dışarıda yan yana yürüyen yaklaşık 20 kişilik bir öğrenci grubu gördüm. tam ortalarına enes'i almışlar. bahçede grup olarak dolasiyorlar. ve hepsinin yüzünde bir sıritma ile yanımdan bana bakarak gectiler. hani 'hocam bak beraber takiliyoruz' diyorlar. tabi bu olayın yapay olduğunu enes bilmiyordu ve gayet mutluydu. Bu gibi durumlar öğretmenlik mesleğinin güzel yanları.
