altı delik, üstü açık, uçsuz bucaksız bir mecra. bilmeden konuşanı da rezil rüsva eder.
her konuda olduğu gibi bu konuda da doğru bilinen yanlışlar var.
sanattaki estetik kaygısı gibi. her sanat eseri göze, ruha hitap etmez. pop art aralığında bazı Ressamlar, insanların tuvaletlerine bile asmayacağı kadar çirkin tablolar yapmakta kararlıydılar. yaptılar da. ve buna sanat dendi.
sanatın işlevsel olması gibi. soyut sanat yahut modern sanat denilen akımda üretilen tablo ve heykeller, işlev şöyle dursun, yaratıcısında bile bu ne acaba duygusu uyandırmıştı. buna da sanat dendi.
sanatsal filmler gibi. adında sanat olması bir şey değiştirmez. yarım saat çay karıştırırken çıkan sesi, yahut yarım saat aynada kendine bakan kadını, yahut da bir büyükbaş hayvanın arkasını yarım saat seyretmek zorunda değiliz. yönetmen eşsiz bir dinginlik yakalamış . yakalar tabi. ne çekersen çek seyredecek entel ( ! ) bir kitle var. her neyse, buna da sanat dendi.
modern dans gibi. konulu dans. konusu ne? insanın iç dünyasındaki gerilim ve çelişkiler. vaaayy. buna da sanat dendi.
tarih boyunca yapılan her eserde dönemin izleri vardı. tüm o eserler bize bir şeyler anlattı ve biz araştırmalar yaptık, kitaplar yazdık. yüzlerce yıl evvel yapılan resimlerden, insanların fiziki ve sosyokültürel durumunu, giyiniş biçimlerini ve durduğu tarihi yer hakkında ipuçları yakaladık.
şimdi yukarda saydığım durumlardan, yüzyıllar sonra ne gibi bilgiler çıkarılacak?
insanların elleri kafasından büyükmüş.
insanların boyunları, düğüm atılacak kadar uzunmuş.
ayak bileklerinde konserve kutusu bağlıymış, sanırım bu bir gelenek.
insanlar gözünü kırpmadan 5 dakika hareketsiz kalma yetisine sahipmiş.
aynen bu şekilde yer alacağız geleceğin kültür tarih kitaplarında.
