bir resim var. resimde de bir adam çöpten, bir de kadın.kabiliyetsiz işi olduğu e her halinden belli. kısa kesik ve yamuk çizgiler, evet evet kesin bir kabiliyet düşmanının işi...ama boşver konu o değil. adamın elinde bir tek kalem var resmin en sağının en üst köşesinde ve çöpten, kadının en güzel yüzünün sadece yarısı görünüyor ve çöpten.nasıl olur ki? olmuş işte. kaleminin ucunun önüne orkide çiziktirmiş adam. ağlamamış sızlamamış aslında beklememiş de. düşünmüş sadece. düşünmüş. kadın da düşünmeye değer hani. güzel yani. çöpten ama güzel. adamın dudağının ucundaki sigaranın dumanın üzerinde bir işaret var.resmin altına bakmak gerektiğini anlatıyor olsa gerek, de bakmıyorum bi müddet.bakmıyorum bi müddet.
(...)
sonra,uçak yapmayı düşünüyorum kağıttan , çok klasik, vazgeçtim. gemi? bravo çok yaratıcıyım..başka ne olabilir?çok da önemli değil aslında, niye taktım ki bu kadar, külah yapıyorum sonra, sigar külü dökmek için...yakıyorum sonra.ama külünü yere atıyorum.
ne yazıyordu acaba o dipteki notta merak ediyorum, acaba -ve sen nihayet,geldin demek ,sona erdi bir büyük cinayet- mi ya da onun gibi bir şey mi ya da ona hiç benzemeyen bir şey mi? işin kolayı ortada.ama kafayı yormak sonra da uyutmak istiyorum.uyusun da büyülensin.
fondip yapmak istiyorum,alkolümün olmadığı gerçeği yanıbaşımda oysa. hava da hiç fena bir seçenek değil aslında.hem bedava,dediği gibi bir erken ölenin.ciğerlerimde önce bir bayram havası,sonra 4.gün hüznü.herkes gitmiş. ya da biz gelmişiz.yarın yapılacak gereksiz işlerin akıllardaki yeniden edindiği yer... sıkılıyorum sonra. bir sıkıntı sıkılmaktan niye hiç sıkılmaz. müsait bi yerde dursun şu öğlenin hafif sonrası...
