Tam böyle bir şeyler yazmak için bir başlık arıyordum. iyi denk geldi. Azıcık içimi dökeceğim.
Bu kelime şu an hayatımın çoğunda zorunlu olarak aldığım kararların başını çeker. Çoğu şeyden vazgeçmek zorunda kaldım. Ya benden kaynaklanan sebebplerden ya da karşımdaki insanlardan kaynaklanan seveplerden.
Bu vazgeçmek olayı gerçekten çok yıpratıcı bir durum. Hele ki vazgeçilen konu karakter çizgileri içerisindeki hassas bir konuysa eğer huzur denen bir şey kalmıyor ağızda.
Çoğu şeyden vazgeçtim abi.
Dostumdan vazgeçtim onun iyiliği için. Bir süre sonra o da benden vazgeçti. Yine onun iyiliği için yanına gittğimde çoktan zihninde birkaç anıdan ibaret olduğumu görüp üzülmüştüm.
Hal hatır sormaktan vazgeçtim. Kendi benliğime gömüldüm.
Kendime bir çember kurdum. Mutlu muyum? Evet mutluyum. Ama sadece vagrçtiklerim adına yüreğim buruk. Bunun kanlı canlı örneğine yakın zamanda şahit olunca hele epey bir duygulandım.
