bunların bir de ağlamayan kardeşleri var. ağlamaz ancak rahat da durmaz. ümüğü sıkılacak cinstendir. habire bıcır bıcır konuşur. koridorda emeklemeye kalkar. hatta yürümeyi öğrenmişleri vardır ki; tam baş belası.
geçenlerde birgün 3 yaşlarında zar zor ayakta duran bir velet. koridorda dolanmaya başladı. o dolandıkça ben daraldım. nitekim yanıma geldi. diğer tarafı, kapı, dolayısıyla merdivenler... ve aracın manevrasıyla bebek merdivenlere doğru savrulur. yakalamak için bir hışımla atılmama rağmen düştü, yetmezmiş gibi benim kolum incindi. nasıl bir can havliyle kurtarmaya çalıştıysam artık 1 hafta ağrıdı. nitekim o sıpa; merdivenlere sıkışmış olmasına rağmen kıkır kıkır gülüyordu. hala ağlamadı.
