her reklamın kendi adına izleyende duygusal bir etki bırakması istenir. kimisi düşündürür, kimisi şaşırtır, güldürür, ağlatır, zartlatır, zurtlatır.
bu ise intihara sürükler. malak gibi bir çocuk, kıtlıktan çıkmışcasına mısır cipsini götürüyor... devlet opera ve balesindeymişcesine yüksek bir özgüvenle yırtınan bir hatun...
söylediği sanki hayatın sırrı, onu dinleyip bu zıkkımı yiyen nirvanaya ulaşıyor...
hele adı... ay ne yaratıcı... einstein zekasından utanırdı.
üstüne bir de her bir ayrı reklam arasında tekrar ediyor. zaten peş peşe olsa ve birden fazla tekrar etse muhtemelen televizyona kafa atmak suretiyle kendimi imha ederdim, bu entryi yazamazdım. allah beni korudu. ay duygulandım.
