Üç kız arkadaştık, ilkokul 2 deyiz bahçede bir tane basketbol potosu var okadar yüksekki kimse oynayamıyor bile orda. Mavi önlüklerimiz vardı arkada kurdele yapardık kuşaklarımızı. Tenefüste bu direğin başına üç kız gelir dönerdik. Kuşaklarımızı tutar döner ve sözler verirdik. Bu direk bizim arkadaşlığımızzın simgesi ve nirgün bu direk yıkıkırsa bizde yıkılırız. Hiç aayrılmayacağız hep şöyşe olacak böylee olacak blabla. O direk o kadar büyüktü ki. Hiç yıkılacağını düşünmemiştik. Okulumuz eski diye yıkılma kararı alındı yeni bi ina yapılacaktı bizi başka okullara nakil ettiler. Gittiğimiz okulda bizim arkadaşlığımız bitti. Bir kişi aramızdan ayrıldı. Okula geri döndük direk falan kalmamıştı herşey gitmiş. Yıllarca o direk yüzüünden böyle oldu diye ona bağladık bu durumu ama yıllar geçti bizz barışmadık. 8. Sınıf artık okul bitiyor karne günü barıştık ağlayarak biz niye yıllarca ayrı düştük diye. Saçma sapan bir anı gibi ama çocukluk işte o direk başındaki anılarımı hiç unutmadım.
