Bu korku insanın özgürlüğüne indirilmiş en büyük darbe. Ne zaman akla gelen insanın keşke hiç dünyaya gelmeyeydim dediği olur. Hayatın şüphesiz en acı tarafı, yaşamın en acı biberi, bir kere geldik bu dünyaya ya ilk biz yiyeceğiz o biberi yahut bizi sevenler.
Bu korkunun temelinde bağlanmışlık alışkanlığı var, onlara sıkı sıkıya bağlandığımız için öyle. Yoksa mesela komşunun kocası öldüğünde de üzülürüz ama evdeki bir birey öldüğünde arasındaki üzüntü farkı, acı hissi kıyaslanamaz bile. O halde şu sonuç çıkar: ne kadar bağlanırsan o kadar üzülürsün! Bu da şu demektir => acı çekmek istemiyorsan elindekiler dışında başka kimseye bağlanma, yalnız ve mesafeli ol. Bağlanmak demek tüm bunların sonucunda acı demektir ve bu da dolaylı olarak özgürlüğe indirilmiş darbedir. Dikkatli olunur
rsa özgürlüğün insan yaşamının en kutsal değerlerinin başında geldiği görülür, özgürlük öyle bir şeydir ki ona ters düşenler muhakkak ınsan sağlığına ve mutluluğuna da ters düşer. Daha özgür bir yaşam için ölçülü yaklaşmak, elindekilerin kıymetini bilmek ve yeni gemilere yelken açmamak ve kesinlikle evlenip aile kurmamak olmazsa olmazlardandır.
