--spoiler--
birgül - Hani ben ilkokuldaydım da, sen orta sondaydın ya. Ben yerli malı haftası diye üzümlü kurabiye yaptıydım evde. Okula götürüyordum. Sabah yolumu kestin de içinden aldın bir tane. Çok beğendin. Anan yapmıştır, diye inanmadıydın hem.
sadık + Eee?
- işte ondan getirdim sana. Bak bakalım hatırlayacak mısın tadını?
+ Hiç unutmadım ki...
- Unutmadın değil mi? Ben de.
+ Hiç değişmemişsin Birgül.
- Değiştik be Sadık. insan değişmez mi?
+ Mehmet'le evlenmişsin?
- Öyle oldu. Evleneceğiz tabi ya, evlenmez mi insan? Senin hanımı duyduk, çok üzüldük. Aferin ama Sadık, çok takdir ettik biz seni. Bir başına büyüttün çocuğu, kimseye müdana etmedin.
+ Seninkiler iki taneymiş?
- Yaa! Ellerinden öperler.
+ Ellerine sağlık, çok güzel olmuş. Buraya gelirken hemen bunu mu yaptın alelacele?
- Yok, evde vardı. Oğlanlar seviyor benim. Oğlanlardan birinin adını Sadık koyayım dedim, Mehmet anlar da kızar diye korktum. Celâl koyduk adını. Ama ben içimden hep Sadık derim O'na, bunu bilesin.
+ Birgül, affettin mi beni?
- Affettim tabi ya Sadık, affetmez mi insan?
--spoiler--
