tüm insanlar için geçerli olmamakla birlikte, türk insanının kapalı zihin yapısından çok duygusal oluşundan kaynaklandığına inandığım olaydır.
maç yorumları, ilişkiler, siyaset vb. konulara hep duygusal bakıyoruz. inandığımız bir insanın peşinden sorgulamadan gidebiliyor, her zaman maçta en iyi oynayan bizmişiz gibi davranabiliyoruz. işin aslı başka olsa da, görmeyi yediremiyoruz kendimize. çünkü objektif bakınca karşılaştığımız manzara bizi üzebiliyor.
türk insanının özünde var kan kusup kızılcık şerbeti içtim demek... o yüzden objektiflik uzak bize. bilinç, eğitim, bakış açısının da üstünde, genetik duygusallığımız var bizim! yine de:
