Ne kadar hesaplasa kitaplasa da insan, -müslümün- dediği gibi; kul kaderini yaşar. Elbette ki Hiç kimse kendisi için takdir edilmiş olan nimete kavuşmadan gitmez bu fani dünyadan. Kimine zor ve çetindir hayat. Kimine pamuk helva misali. Fakat her türlü imkan ve gayrete rağmen, vermediyse mabud, neylesin sultan mahmut.
Kaderin bir kısmını belirleyen ise bizzat kendimiz. Ellerimiz ile yapıp ettiklerimiz. Yahutta tembellik edip de yapmadıklarımız. Zoru daha beter kılan ise nefsimize ettiğimiz zulüm. Hatalarımız. Yanlışlarımız. Bazen bir hatayı telafi etmeye bir ömür yetmez.
Yiğecek bir lokma helal ekmeğimiz varsa, başımızı sokacak bir yuvamız varsa, Hamdolsun sağlımız yerinde ise, Seviyor ve seviliyorsak, saygı duyuyor ve görüyorsak, aile huzurumuz varsa daha ne isteyelim ki ? Gerisi mücadele ve gayret. Çalış doğruluktan ayrılma sabret gün gelir her şeyin olur. Yeter ki şahsiyetini kaybetme. Şerefinden ödün verme.
Allah bilir kulunu, ona göre verir çulunu. Nefis her şeyi ister istemesine de bakalım hayırlı mı ?
