hayatımdaki ilk ciddi ilişkiyi ben bitirmiştim 20'li yaşlarda, tam bir müzik klibi gibi terk ediş olmuştu. heyecanlıydım ne desem bilemiyordum ve sonradan doğaçlama şekilde gerçekleşti her şey...
hava bulutluydu tam kış öncesi bir sonbahar günüydü insanlar hem üşüyor hemde üşümüyor mont mu giysem ceket mi kararsızlığı içindeydi. ben ise terk edeceğim kızın karşısına geçmiştim ona bu ilişkinin olamayacağını söyleme kararlığı içindeydim. geçtim karşısını ve dedim;
+ artık seni istemiyorum hayatımda.
- yalan söylüyorsun!
+ hayır söylemiyorum!
- gözlerimin içine bakarak beni sevmediğini söyle.
+ (gözlerinin içine bakılarak) artık seni sevmiyorum ey kadın.
- (sessizlik)
sessizce yürümeye başladım, kulaklığımı taktım ve arkama bakmadım...
arkamdan yürüdü tam arkamdaydı.
fark ettim arkamdan yürüdüğünü.
o an kulaklığımdan dorian grubunun bir şarkısı sözlerinde "yok olup gittin sende hayatımdan" geçen şarkısını bağırarak söyledim. usulca adımlarımı atmaya devam ettim ve o an arkamdan bir ses duydum...
+ tavşan!!!
- (anlam veremedim ve o an yağmur başlar)
+ (yere düşme sesi)
- yürümeye devam ettim.
böyle bir an yaşarken, hayatımdaki ilk ciddi çelişkiyi yaşadım geri dönsem mi kaldırsam mı kızı yerden ne yapsam bilemedim. kararlı olmam gerektiğini fark ederek yürümeye devam ettim. o sırada yoldan geçen başka arkadaşlar tavşan koş kız bayıldı diye telaşlandı fakat ben devam ettim yürümeye.
işte bu anı üzerinden 10 sene geçti neden itiraf olarak yazdım bunu çünkü ben bir gerizekalıyım her defasında beni daha fazla seven bir insan buldum ve her defasında bunu yıkmaya başardım. şimdi tekrar başka biri var sanırım onu da yıkacağım eninde sonunda ve beni yıkacak kadını bekleyeceğim. beni bu kadar kadınlara karşı inançsız yapan her kadına teşekkür ederim.
