marx'ın "din toplumların afyonudur" sözünü şu şekilde değerlendirmiştir:
“din ihtiyacı en çok fakir ve geri ülkelerin ezilen halk yığınlarında kalmıştır. çünkü hayatın bin bir sancısına katlanmak için din tesellisinden daha kolay bulunur ilaç yoktur. hekim nasıl ağır kanser, enfarktüs hastalıklarında afyondan, morfinden başka ağrı kesici kahraman ilaç bulamıyorsa, tıpkı öyle halk da hayatın ve sömürülerin dayanılmaz öldürücü ağrılarına dayanabilmek için kahramanca bin kutsallık taşıyan dinden medet ummaktadır.”
