yine alarma yenik düştü emekçi bedenim geldim çalışıyorum masamda 7 yasında cekilmiş resmim var bazen bakıp uzun uzun geçmişe yolculuga çıkıyorum küçükken herşey nekadarda güzelmiş şuan kafaya takdıgım şu sıkıntılar ozamanlar yoktu tek derdimiz akşam ezanı okununcaya kadar sokakta oynamaktı ne ara büyüdüm nezaman bu dertler bana musallat oldu 2000 yılından sonrası yok bende sanki 17 gün gibi geliyor ama 90 lı yılları gün gün hatırlıyorum gelecege dair umutta kalmadı öyle yaşıyorum artık amacsız hedefsiz.
