sevilmiyorum lan. hayvan gibi seviyorken birisini görmezden gelinmek, bakışların çevirilmesi, senden kaçılması... o kadar eminim ki artık sevilmediğime, adım gibi. ne boktan duygudur bu. unuttum sanmıştım bu duyguyu, yıllar önce bitip gitmişti, büyümüştüm, çocuktum ondan bunlar sanmıştım.
bitmemiş te gitmemişte. asla birisini gerçekten sevemeyeceğini düşünüpte, tekrar sevmenin ardından aslında sevilmemek daha da kötüymüş. ergende değilim ki artık, ha tamam diyeyim. biliyorum işte, sevmiyorsun kesinlikle. nefret etmiyorsun ama sevmiyorsunda. nefret etmeni tercih ederdim gerçekten. en azından bana dair kötüde olsa bir his beslemiş olurdun. o bile yok. son şanstın sen benim için. merhaba samimiyetsiz ilişkileri, merhaba çıkarcı insanlar, iki yüzlüler.
