niye ağlar ki çocuk? dünya kötü bir yer. ondan mı? dünyaya ağlayarak merhaba diyorsun, o yüzden mi? ağlama çocuk kıyamam ben sana.
ne güzel bu elma şekeri. tadına doyulmuyor değil mi çocuk? içi elma ama dışı şeker. sapından tutup da şöyle hart diye ısırmalı bunu. bak pamuk şekeri de var, onu da diğer eline almalı, yüzüne gözüne bulaştırıp yemeli. haha diye gülmeli çocuk, kalksana çocuk. niye almıyorsun elma şekeri mi? bana baksana ağlıyor musun yoksa? beğenmedin mi elma şekeri mi? korktun mu benden? kirliyim ben ama söz en yakın zamanda yıkanacağım.
çorapların kirlenmiş. ayakkabıların çıkmış ayağından çocuk. niye giymiyorsun onları, üşüyeceksin. giy onları, koşalım seninle. kim en hızlı görelim mi, hadi ne dersin? niye kalkmıyorsun? en azından şu ayakkabılarını giy çocuk, üşütme ne olur? ayakların kirlenmiş abisi. ruhun tertemiz görüyorum buradan, yukarıya çıkıyor şu anda, yat abisi, kalkma, rahat yat. ben seni yatağına götüreceğim, söz sana. ama ağlama tamam mı? dayanamam.
sen de mi ağlıyorsun çocuk? puslanmış gözlerin. ayağına ne oldu çocuk? kalkamayacak mısın bir daha? hani top oynayacaktık söz vermiştin bana. doğru çocuk. affedersin. sen sözünü tutarsın, sen temizsin. sözünü tutmayan sen değilsin çocuk. sırtıma alırım seni, ben koşarım sen de gözlerini kaparsın, olur mu? ben topa vururum, gölü sana yazarız, olmaz mı?
ben mi? ben ağlarım çocuk, ben çocuk değilim ki? tertemiz miyim? sen bir de içimi gör, dışarıdan bakma. gözlerime bak çocuk, seninki gibi parlak mı? değil çocuk, değil. parlak gözüksün diye ağlıyorum ben, ama sen ağlama olur mu? senin gözlerin pasparlak zaten.
