Her şeyi ince ayrıntısına kadar planlayan günümü bu plan çerçevesinde geçiren ve süpriz fikirlere kapalı biri olan ben bir sene sonra hiçbir şeyi kafasına takmayan,plansız programsız yaşayan bir insan oldum.Büyük acılar yaşadım ve sonucun böyle olacağını kestiremedim.Artık hiçbir şeye bağlanamayan,insanlardan çok çabuk sıkılan biriyim.Acı çektiğim bu vakitler beni benden başka kimsenin avutamayacağını keşfettim ve kendi yalnızlığımla yaralarımı yamadım.Her sabah uyandığım vakit yüreğimde bir acı olurdu ve her sabah yattığımda bu acıyla yatardım.Hiç uyanmamayı diledim.Bunları söylememin nedeni geçirdiğim o zamanların küçük bir bölümünü anlamanız çünkü onları atlattıktan ve her şey yoluna girdikten sonra miras olarak bana hissizlik kaldı.Hissizlik gerçekten çok etkili bir şey çünkü en iyi arkadaşlarından birinin kanser olabileceğini duyduğun vakit hiçbir şey olmamış gibi hareket ettiriyor.Çevrendeki insanların acılarını paylaşamıyorsun.Hissizlik sana insan olmayı unutturuyor ve bunu engelleyemiyorsun.
