1994'ün yaz ayları... sanki yer kalmamış gibi işlek sayılabilecek bir caddede yerden yüksek oynayan çocuklar var. mal getireceğim bakkal dükkanı da aynı caddede. çocuğun biri karşıdan karşıya geçmeye çalışırken kullandığım yoğurt arabasıyla çocuğa bir koydum, yemin ederim havada takla attı. çocuk bir tarafa terliği bir tarafa gitti. beyaz toros lan bu boru mu?
neyse efendim çocuk kalktı yerden. koşarak gittim yanına, dedim hastaneye götüreyim. yok dedi. gel yoğurt yedireyim, yok dedi. bişe olmamış gibi eve gitti.
evde de babannesi varmış. yüzü filan sapsarı. arkadaşları gitmiş mahallede ismini bağırıyor. balkona çıktı. arabam çarptı ya geçmiş olsuna gitmişler. hey allahım. babannesi çocuğu bir dövdü, yemin ederim benim toros o kadar canını acıtmamıştır!
