bazen güzel baslangiçlar olur hayatimda gelecege dair... genel olarak şanssiz sayarim
kendimi; ama dedim ya bazen ...
bazi seylerin cevabini veremiyor hayat. hem cevabini hem de hesabini veremiyor. ben
soruyorum hayat devam ediyor sessiz rutinligine.
ne ekersen onu biçersin derler ama hiç inanmam buna. ben bu sansizligim için
hiçbisey ekmedim yada ne gibi bisey yaptim da dogdu bu sanssizlik. bu bir nevi şifremi?
ama hiç sanmiyorum yan etkisi sanssizlik olan bir surup içtigimi .
ben ne yaptimda yalniz kaldim ve ya nasil bir tohum ektimde annem babam ayrildi.
bu ayriligin dezavantajlarini ben yasiyorum ben bilirim... küçük çocuklar gibiyim hala ...
elinden çikolatasi alinmis bir çocuk gibiyim mizmizlaniyorum. elimden ailem alındiginda
mizmizlanmaya hakkim yok biliyorum .
güzeldi benim okul yillarim nede güzel dislarlardi. ezik derlerdi gülerdim. ben
içimde yasadigim ezikligi bilmiyomusum gibi 'ezik' derlerdi. gülerdim...
gülemedigim tek sey anneannemin bana kullandigi kelimelerdi. gülemezdim yüzsüzlük
olurdu. gülerim ben aglanacak halime derdim.
umarim hayat bana simdi baslar. geçmisi sadece ergenlik tripleri olarak hatirlarim hernekadar öyle olmasada. çünkü benim ergen çagimda trip atacak kimse yoktu. nazimi çekmekle ugrasacak kimsede yoktu. ayda bir gördüğüm babama da trip yapamazdım. babam gitti sağ elimi kullanamadim yazı yazamadim. solak oldum. elimden giden herseyin yerini doldurmaya ugrastim bir elektro aldirdim bir köpek. solak bir gitarla , bos kalmis sag yanimi doldurmaya çalistim yillarca. babam gibi olmadi.
dedim ya umarim hayat simdi baslar ve bende hayatin sevecen yüzünü görürüm.
bundan sonrasi için elimden geleni yapicam ve bundan öncesinde kaybettiğim bütün
degerlerin ardina bir bardak soguk su içeceğim. geçmis olsun....
hayata yeniden bağlanma denemesi. böyle şeyler yazarak yazıp okuyarak hayata bağlanmaya çalışıyorum hayata. deniyorum en azından.
