Ah ilk gördüğümden beri takıldım kaldım... Geçmişime, çektiğim acılara. Hissettim hepsini tekrar tekrar, dedim vay be, nasıl dayanmışım, nasıl yaşarım hala? Zamanında ölüyorum zannettim, nefessiz kalmak üzere ağladığım geceleri atlatabilmişim bir şekilde, çok garip. Beni ben yapan acılar nasılda güçlendirmiş beni, yaşlanıyorum, şükür yaşayabiliyorum... Acı çeken dostlara selam olsun, geçiyor...
