araba sahibi olduktan sonra dahi saçma bulduğum ancak zamanla karşı koyamadığım duygudur.
özellikle geçen ay istanbul'da etkili olan kar yağışı esnasında nasıl merak ettim, iki sokak ötede park halinde bulunan küçük kızımı. sonra neredeyse saat başı üzerini kardan temizlemek için gittiğimde anladığım böyle bir duygunun tamamen gerçek olduğunu.
30 yaşındayım ve daha düne kadar arabalar zerre ilgimi çekmiyordu, şimdi mevzubahis küçük i20'm olduğunda anormal hassaslaşıyorum.
