bazıları filozof kesilmiş, boş adamlar demiş, sorgulamıyo demiş. sanki kanıtladılarda tanrının varlığını veya yokluğunu hayatlarında kullanıyolar. yıllar önce uydurulmuş masallara tapan adamlar gelip burda tırı vırı yapmasın. apateizm ne tanrı varlığını sorgulamamaktır, nede hiç ilgilenmemek. apateizm bu sonuçsuz sorulardan bıkmak ve skerler böyle işi benim umrumda değil demektir. olaya pragmatik şekilde bakmaktır.
ve tartışmasız en mantıklı görüştür (ateistler buna kızacak, teistlerse çıldıracak) olay şurdadır, tanrı varsa bana mı var, günlük hayatta ıq seviyesi ortalama üstünde olan her birey hayatının kader vb saçmalıklarla değilde tamamen şansla ve kendi seçimleriyle ilerlediğini görür.
tanrı yoksada ne yapalım amna koyim. durup durup düşünelim mi tanrı yokmuş ee napacan. varsa da ne yapacan, bu fikir sana ne sağlayacak tanrı sana kendini göstermediği sürece.
bana gözükmediği, güç veya ne bileyim bir kudret göstermediği sürece tanrının ne önemi var.
o yüzden mantıklı, zamanı değerli adamların yoludur apateizm....
tanrı fikrinin hayatıma müdahale etmediğini fark ettiğimden beri apateistim.
