Ben vize/final döneminde kanımla terimle savaşıyorum arkadaşlar. Acı çekecek kadar ders çalışıyorum o zamana kadar yan gelip yattığım için. Ama o çekilen acı bile zevk veriyor insana, o dönemin sıkıntısı bile güzel. O uykusuzluk, o kahveyle hemdem oluş ki vücudun bile kahve kokması, uykuya direniş, bilgisayarda gözlerin unufak olması, yazı yazmaktan koparcasına yorulan el. Ben bayılıyorum bu tempoya. Hatta aşığım. Okul bitsin istemiyorum böyle çok güzelim. Özgürüm lan bi kere, istediğim gibi gezip kafama göre ders çalışıyorum. Başka da derdim tasam olmuyor. Kebap.
