Bir kız geldi tam karşımda durdu, önce varlığıyla varlığımı onurlandırdı, gözlerinin içine baktım , oradan beynimin en diplerine kadar ulaştı, aklıma ve kalbime yüklenen acıları daha önce görmediğim kadar özenli elleriyle raflardan aldı tüm pislikleri, lanetleri yine aynı özenli elleriyle indirip asla açılamayacak kutulara koydu. Maskeler arkasından bakan gözlere alışkın olduğu için gözlerim, daha önce benden başka hiçkimseye açılmamışçasına berrak ve temiz maviliğini seçemedi onun güzel gözlerinin ürktüm çekindim sanki daha önceki gibi görememekten gördüğümü zannettiğim zahirilikleri ,zahiri zannettiğm şeylerin gerçekliğini yüzüme vurdu, onda sevgiyi keşfettim, onu tanıdıktan sonra bütün iyelik eklerim onunla ilgili oldu, sadece sevgi olarak kalmadı sevgiyle doldu "sevgili" oldu.
yalancıların en büyüğü de olabilir sevgilim dediğiniz insan. son derece acımasızca canınızı yakabilir, en kötü zamanınızda sırtını dönebilir, hatta arkasına bile bakmaz, -ben ne yaptım- diye düşünmez bile, hakkınızda hiç birşey bilmiyormuş gibi davranan bir yabancıya dönüşebilir, yazdığınız onlarca, yüzlerce satırı yok sayabilir, sevginizi hiçe sayabilir, bir ay önce uğruna herşeyi yapabileceğiniz sevdiğiniz ve tarafından sevildiğine inandığınız, size -sevgilim, sevdiğim, aşkım- diye seslenen insan bir ay sonra bir yabancıya dönüşebilir, aslında seni sevmiyormuşum bile diyebilir, şaşırmayın, sadece dua edin, güçlü olun geçecektir.
"Gözlerinden kapı açtın
Buyur ettin bakışımı
Davete icabet ettik
Kırıp gitmek yakıştı mı?"
diye sormak istersiniz ama nafiledir hepsi ne demiş demir demirkan, nafile bunlar birisi birgün sizi anar da ağlar belki, kim bilir...
