Büyük bir ihtimalle uzun olduğu için okunmayacak olan itiraftır olsun hiç olmazsa paylaşmış olurum, neyse.
Şimdiye kadar hiç kimseye söylemediğim itiraftır aslında itiraf sayılmayabilir, neden anlatmadım derseniz yaşadığım şeyin anlam ve önemi bana göre fazla olduğu için anlatamadım yani o havayı yakalayacak bir ortamım olmadı bide karşı tarafa olan saygımdan anlatamadım, aslında denedim anlatmak istedim olmadı.
Askere gitmeden önce yani onsekiz ondokuz yaşlarında şimdi de yakışıklıyım tabi ama o zamanlar bir bakan bidaha bakardı yani eli yüzü düzgün biriydim, bir senedir birlikte olduğum bi kız arkadaşım vardı, herşey çok güzeldi günlerden bir gün bi mesaj geldi bana o zamanlar 3210 kullanıyorum son model telefon gelen mesajı hiç unutmam aynen şu şekildeydi "ben..........bu mesajı yazmam uygun oldu mu bilmiyorum ama mutlaka söylemem gerekiyor seninle tanışmak istiyorum" mesaja cevap vermedim aradan iki gün geçti, sonra aynı kişiden bir mesaj daha geldi "yağmurda bekleyen bir bayanı almamak kabalık olur" tam o sırada işten çıkmış arabama doğru gidiyordum.
Yağmur yağıyordu arabanın üç metre kadar yanında birisi bekliyordu, arabaya doğru gittim merhaba dedi karşılık verdim, mesajıma cevap vermedin dedi, arkadaşın biri işletiyor heralde diye düşünmüştüm dedim, şimdi ne düşünüyorsun dedi, biyerde oturup kahve içebiliriz dedim, arabaya davet ettim yola çıktık.
Yolda yüzüne baktım, özgüvenine hayran kaldım dedim, aslında çok heyecanlıyım ne söyleyeceğimi bilmiyorum dedi, benim sana söyleyeceğim şeyler olabilir dedim. Yolda giderken aslında güzel kız diye düşündüm, kafeye geldik, oturduk kahve söyledik, bana senden hoşlandım numaranı bi arkadaştan aldım uzun süredir takip ediyordum dedi, eğer dediğin gibiyse kız arkadaşımın olduğunu biliyor olmalısın dedim, evet biliyorum dedi, neden peki böyle bişey yapmaya karar verdin dedim, mutlaka söylemem gerekiyordu dedi, çok güzelsin her erkeğin arkadaş olmak isteyeceği birisin ama ben sana bu içtiğimiz kahve dışında hiçbişey veremem, olsun rekabetçi biriyim dedi, hayır doğru değil dedim kalktım, o da kalktı iki adım attım yanından geçerken elime dokundu, lütfen biraz daha oturalım dedi, oturdum, bu anın ilk ve son olduğunu biliyorum dedi gözleri doldu ama güçlü durmaya çalışıyordu, ben başımı öne eğdim ağlamaya başladı, ne yapacağımı bilemedim yanına oturdum, yüzüne baktım, bu günü hiç unutmuycam çok güzeldi teşekkür ederim dedim, yaklaştı bana iyice bir an gözlerinin içinde kayboldum dudaklarına çok küçük bi öpücük kondurdum, doğru değil dedim, çok teşekkür ederim bende bu günü unutamam dedi, kalktı inşallah hayatta mutlu olursun dedi gitti, bidaha da hiç karşılaşmadım.
Gece gece duygulandım lan, inşallah mutludur şimdi aradan çok zaman geçti.
