Eskiden bir kulaklık ve telefonum oldu mu yanında keyfime diyecek olmazdı. Okula giderken biraz daha fazla müzik dinlemek için yolumu uzatırdım. o kurduğum fantastik ve ahmak hayallerin içinde dünyadan uzaklaşmak çok kolaydı.
Bugün de bir deneyim hadi diyip taktim kulaklığı tramvayda. Açtım müziği fakat acaba yanımdaki kadın duyuyor mu, yok arkamdaki adam rahatsız mi oluyor diye kısa kısa azalttım iyice sesi, sonra aklıma daha yeni beni arayıp iğneyelen patron kılıklı kadın geldi, sonra babam ve borçları, alttan kalan derslerim, bir türlü laf anlatamadığım hoca vs. Vs.
O müzik sesi kafanın içindeki çığlıklarla birleşince hiç çekilmez bir hal alıyormuş. Müzik bile işkenceye dönüşebiliyormuş.
Hemen telefonu kapatıp çantaya attım.
