Birisi kalbinizi kırdıysa zaten sizi pek sevmemiştir. Bir süre beraber ağlaşıp, sırıttığınız ama kalbinizi kırarak defolup gitmiş insanlar bilin ki sizi sevmemiştir. Laf sokmuyorum yanlış anlaşılmasın. Çok çok bir zaafsınızdır, geçici birlikteliksinizdir, boşluk doldurmacasınızdır, cinselliksinizdir o kişi için. Geçici olan her şeysinizdir kısacası. Ama sevgi değildir. Bir erkek olarak söylüyorum, Seven bir erkeğin sevdiği kadını kırabileceğine inanmıyorum ben. Kıramaz; üzülür, acı çeker, canı yanar ama yine de kıramaz. Fakat Kırıyorsa sevmemiştir sizi. Biraz hüzünlü değil mi?
Bence hiç hüzünlü değil. Aradan biraz zaman geçtikten sonra bu işin olmadığına sevinirsiniz. Fazla bir şey yapmayın o mal insanların arkasından. Bir süre ağlayın, sızlayın, acı çekin, hatta dibe vurun ve o içinizdeki her türlü iyi niyeti ve aşkı tüketin. Daha sonra bir silkinin. Seni üzen daşak keyfi yaparken nedir bu karalar bağlamak? yoluna devam edecek gücün de mi yok? bu kadar mı acizsin? Bir asaletinde mi yok? Silkinin ve kendinize değer verin. Tek altın tavsiyem budur; kendinize değer kıymet verin. Dönün ve yolunuza devam edin, zira kendinize yapabileceğiniz en iyi şey o saatten sonra bu olacak. Ve emin olun Sonrasında yeniden iyilikler güzellikler sizi bulur.
Edit: burada basit kırılmalardan söz etmiyorum. 'Berkecan mesajıma cevap vermediiee' diyenlerdenseniz Siz azıcık ötede oynayın.
Büdüt: aslında çoğu zaman o insanların kendileri değil, onların yaşattığı eski dertsiz, güzel günlerdir özlenen. Tekrardan yakalanaması zor olmayan şeyler yani.
