Hiçbirşeyden korkmayan tereddüt etmeden istediğini yapan küçüklüğümdeki halimi özlüyorum. Çocukluğumu düşündüğüm her vakit daha çok üzülüyorum. Güzel bir çocukluk yaşadım yaşadığım sıkıntılara rağmen mutluydum. Belkide hayatımın en güzel yıllarıydı. insanlarla karşılıksız sevgimizi herşeyimizi paylaşırdık. içimiz umut doluydu. Şuan son günlerini yaşayan dedem dinçti bana ne kadar kızsa da çok severdim onu hala da kızar bana beni pek sevdiğini de sanmıyorum ama ben onu seviyorum babam gibi değildi o bana babalık eden adam oydu. işte o yılları özlüyorum ilk okul yıllarımı inanın şuan yalnızlıktan gebermek üzere olan ben küçükken tam tersi bir insandım. Liseden sonra hayatım değişti içime kapandım. Daha 4. Sınıfta ayakkabı gibi sevgili değiştiren ben liseye geçmeden önce birkaç olay yaşadım bu olaylar beni çok etkiledi. Ondan sonra içime kapandım insanlar ne kadar fark etmese de öyle biri olmadığımı söylesede o ayakkabı gibi sevgili değiştiren ben lise de 1 tane bile kıza açılamadım. Benden hoşlanan kızları da nasıl başardıysam bir şekilde kendimden soğuttum. Bir kızdan hoşlanmak sevmek nasıl birşey unuttum denebilir zamanla taş kalpli oldum ya da hissettiklerimi kalbimin içindeki gizli kasaya attığım için orda tutsak kaldılar artık hoşlandığım bayanı bile fark edemeyecek bir vaziyete geldim bu neden oldu bende bilmiyorum bu hale gelmeden önceki ben olmak istiyorum o küçük aptal çocuk olmak istiyorum o halimi özlüyorum hayat beni hiç istemediğim zorluklardan biri yalnızlıkla kaç senedir sınıyor halbuki benim istediğim sadece o yalnızlığımı unutturacak biri o birisinde de ne aradığımı bilmiyorum bu hislerden uzak taşlaşmış kalp ile o kişiyi nasıl bulacam sorusuna hala cevap veremiyorum. Bugün kü kendime itiraf ettiğim bir gerçekte bu oldu. Az sonra yatıcam saat kaça kadar uyursam uyucam öğle vakti oldu olum öküzler gibi uyumayı bırakta kalk artık diyen annem olmayacak hatta birisi olmayacak kendi yalnızlığımda boğulup bir gün bu hayata veda ediceğim. O aradığım insanı bulamayacağımı hissediyorum ondan korkuyorum ilerde baba olamamaktan korkuyorum 40 tan sonra bekar olup yaşlılığımda ne yapacağımı düşünmekten korkuyorum hayat arkadaşımı bulamamaktan korkuyorum onu bulmaktanda korkuyorum onu bulunca ne yapacağımı da bilmiyorum.
