Uzun zamandır izlemeliyim deyip de ertelediğim ve sanırım yanlış bir zaman seçtiğim uyarlama. Film izleyelim diyen birine çizgi roman uyarlaması hele ki böyle karmaşalar içeren yani kafayı deşarj etmeye yardımcı olmayan bir şeyi izletmek pek doğru olmadı. * muhtemelen bir daha arkadaşım benim zevkime güvenerek önerdiğim bir şeyi izlemek yerine ortak karar almayı ya da kendisi seçmeyi tercih edecektir. * geleyim yorumuma. ilkini izlediğim için sadece onun için yorum yapabileceğim. hızlı akması nedeniyle sakin kafayla izlenmesi lazım. Olayı takip edebilmek açısından yani. Zira ilk dakikalarda "bu nasıl ilerliyor, ben hiç bir şey anlamadım" tepkisi vermek mümkün.
Nancy ile hartigan'ın aşka evrilen ilişkisi beni rahatsız etti açıkçası. Bu rahatsızlık ileri boyutlarda olsaydı yapımında tarantino katkısı var demez kapatırdım herhalde. Gerçekte olmayan bir yaratığın hikayede karakter olması benim hoşuma gitti. Mantık dışı bir gerekçe sunularak sebebi anlatılmış, bu akla aykırılık ve o karakterin değişimi güzel bir farklılık katmış. Ve ben de hartigan gibi Nancy'yi yıllar sonra okur/yazar bir kişilik olarak görmeyi bekliyordum lakin o da hikayenin ters köşesi olmuş. Hartigan'ın iç sesinden anlatımın ve karakterin düşünce aktarımının olması çok hoşuma gitti. Siyah beyaz oluşu ve Sadece yaratığın ve kan renginin belirtilmesi de görsellik açısından güzeldi.
Susturucu, silahın sesini bir fısıltıya çeviriyor. Son nefesine kadar ona sarıldım. Ama neden kaçtığını asla bilemeyeceğim. hikayenin bitiminin ardından onu takip eden küçük kısımdaki bu replik etkileyiciydi.
