kimi zamanlar vardır, uzaktan bakarsınız kendinize. bu süre içerisinde fazla bir şey göremezsiniz. işte bu ciddi bir sorgulama sürecine girilmesi gerektiğine işaret eder.
biz küçükken, daha marksizmle ilk tanıştığımız genç abiler ablalar garip garip kavramlardan ve adamlardan bahsederlerdi. yok epistemolojik kopuş, yok ontoloji, , yok hegemonya, yok althusser... liste uzar gider. avrupa komünizmine ait bu rahatsız edici kavramlar şimdi anlıyorumda kendi yaşamlarımıza da uygulanabilir. yalın konuşmak gerekiyor. kimi zamanlar vardır, çevrenizden ve hayatınızdan koparsınız ya da size öyle gelir. işte bu bir krize ve kopuşa neden olur. epistemolojik koğuş diye bir kavram atmışlar. açıkçası bir şey ifade etmez bilmeyen adama. ama koğuş ve kriz dersek, eskiden uzaklaşma ve yabancılaşma dersek anlaşılır. işte daha evvel bir kopuş yaşandığı itiraf edilmiştir. şimdi o kopuş tamamlanmıştır. artık geçmişimize tamamen yabancılaşmış bir biçimde bakabiliriz.
hayatı değiştirmek ve dönüştürmek. iki önemli kavram. işte bu kavramların başlangıcı bir kopuşla oluyormuş. bu kopuşla gelen sıçrama insanlığın ilerlemesi demekmiş. işte bugün bunu anlamış ve tamamlamış olduk.
