bahtsızların kaderidir. herkes iyi kötü bir düzen tutturmuş gibi görünür bireye. ama kendisi savrulur oradan oraya. ne işinde bir düzen tutturur, ne okulunda, ne arkadaşlarında. hiç bir şeyde yüzü gülmez gibi gelir, hiç bir yere ait hissedemez kendini birey. oturur banka, yakar sigarasını. tek başına, milyon insanın olduğu şehirlerde tek başına. herkes birileriyle de kendi yalnızmış gibi hisseder, belki de gerçekten öyledir.
