Geldi gönlünün kaçınılmaz günü.
Sabah, sevgililer günü mesajlarıyla uyandıran benim gibi tek kurşun takılan arkadaşlarım, günün anlam ve önemini beynime beynime işledi.
Hayır, güzel gün lafım yok; hatta indirimlerin sultanı olması ayrınca sempati besleme nedenim lakin ellerinde kırmızı güllerle dolaşan erkekler, kadınlar çok iticisiniz. Biraz daha farklı seçimleriniz olsa inanın çok sevimlisiniz sevgi pıtırcıklarım.
Neyse konumuza dönelim.
işten erken çıktım, istanbul çok soğuktu ama güneş bira olsun benim içimdeki balonlara helyum gazını verince kendimi vapurda buldum. https://galeri.uludagsozluk.com/r/1336922/+
Geçtim eminönüne
(resim:#2)
Sonrasında tramvayla en sevdiğim karaköye tramvayla geçtim. istanbul yine tüm çekiciliğiyle insanlara kur yapmaya devam ediyordu.
Buz gibi havada sımsıcak muhteşem mekanım mum's cafeme gidip kendime bir şeyler ısmarlardım.
(resim:#3)
Sevgilim olmayabilir ama ben kendime sevgililer günü için bir şeyler ısmarlayabilirim.
O kadar samimi bir ortam var ki dayanamayıp tek kurşunluğuma masanın ortasında duran dekoru aldım karşıma iki laf edip günün anlam ve önemini konuştuk.
(resim:#4)
Ben de dayanamayıp yanacıklarını okşadım. Mutlu oldu.
Sonrasında hemen vapurla kadıköye geçtim baktım trafik var hemen metro ve ta taaaa evimdeyim hayaliyle rotamı çizdim.
Bendeniz topuklu pabuçları oldukça severim. Bugün de içlerinden en ince topuklu olanını seçip okulda giymek için poşete koymuştum. Yolda yürüme ihtimalime karşı diğer düz botlarım da yanımdaydı.
Ben gayet güven tavan tık tık tık yürürken kadıköy metrosunda birden ilerleyemediğimi garkettim. Bir şeyler beni alıkoyuyordu, böyle bir kapana sıkışmış fare misali ayağı çekip durdum ama yok!
Gidemiyorum.
Gözlerimi yere indirdiğimde muhteşem 14 şubat hediyemi izledim.
Evet o kalabalık metroda muhteşem ince topuklu ayakkabımdan sağdaki yerdeki ızgaraya sıkışmıştı.
Bir zorladım
Çıkmadı
iki zorladım.
Çıkmadı.
Ben bildiğin çırpınma modunda ayakkabımı çıkarmaya çalışıyorum ama yok olmuyor.
Başladım gülmeye.
Ayakkabımı çıkardım.
O arada bir kız yardım ister misiniz diye sordu -evet hala insan var-
Ben de teşekkür ettim ama sağolsun yanıma geldi.
Baktım rezillik diz boyu, bende çıkardım ayakkabıyı yedekleri poşetten çıkardım ilk şağı sonra da solu giydim.
Ben bunlarla boğuşurken kız da topuğu sıkışan ayakkabımı nasıl yaptı bilmiyorum ama ızgaradan çıkardı.
Teşekkür ettim ve çıkardığı ayakkabımı poşete koyup metronun turnikelerine doğru yöneldim.
Evrenin bu muhteşem hediyesine Güleyim mi ağlayayım mı bilemedim.
.
Bu da pabucumun son hali
(resim:#5)
Teşekkürler evren.
Büdüt: fotograflar bile yüklenmemiş.
Evrencim mesajını aldım.
