"Ama isteriz ki dostlarımızla olduğu gibi ''düşmanlarımızla'' da övünebilelim.
Bu övünmeyi bize bağışlayacak tek şey onların dürüstlüğüdür.
Ama tabii şunu da düşünmüyor değiliz...
Dürüst olsalar niye gerçekleri açıklayan birine düşman olsunlar ki?"
...
özgür bir ülkede yaşıyoruz.*
inanın o kadar özgürüz ki, genelkurmay başkanlığı makamındaki birine
(ki bu herhangi biri olabilir)
"be hey kardeşim! dost musun düşman mısın tarafını belli et!" diyebiliyoruz.
dürüstlüğü sorgulama maskesi altında bildiğin hakaret sınırına dayanıyoruz..
o kadar özgürüz ki genelkurmay başkanımıza ders verebiliyoruz, kendimizce..
ba ba ba ba! genelkurmay'a görev öğütlüyoruz, niyet okuyoruz bir de!
"hitabet sanatı" adı altında milletine küfreden kimi kendini bilmezlere ise gazeteci kimliğimizi kullanıp iki çift laf etmiyoruz, asla sesimiz çıkmıyor, artık nedense? inanç kisvesi altında insanların vicdanlarını sömürenleri "düşman" ilan etmemişsiniz, mehmetlerinizin katillerini "düşman" ilan etmemişsiniz bugüne kadar bir kere.. sanırım onu finanse etmiyorlar hım?
en beyaz olan, en çok kir tutan, ülke idare kademesindeki istisnasız en "temiz" makama dil uzatıyorsunuz.. yoksa şu finansör olayı mı.. hadi canıııım.. *
şimdi bir kere o iş öyle yapılmaz. bir yazıya "Benim büyük dedem paşaydı" sözleri ile girip gerçek maksadını maskeleyemezsin. misal ben, genç osman; uuser olarak kendi yazımın başında "benim de dedemin mareşal fevzi çakmak'ın yaveri olduğundan" bahsediyor muyum? mareşal diyorum lan! *
kısacası bu iş böyle olmaz.. aynası iştir kişinin, söze de bakılmaz. nihat genç'in de dediği gibi kelimelerimize tecavüz etmeyi bırakın.
varsa giren çıkan bir şey, hakkınızı da gidip görevi bu olan yerlerde arayın.
o zaman istediğiniz bilgileri verir size o istihbarat birimleri...
