ne kazananı için sevindiğim ne de kaybedeni için üzüldüğüm bir maç oldu. başından sonuna kadar sıkıcıydı (ya da hissedilebilecek bütün duyguları kendi maçlarımızda yaşadığımız için bana öyle geldi). mesela rusya kaybetseydi hollanda'yı desteklememe rağmen rusya için üzülürdüm çünkü hak etmişlerdi kazanmayı ama bu maçta böyle hak etmişti diyebileceğimiz bir taraf olmadı zaten maç da penaltılara kaldı.*
penaltılarda casillas müthişti ama ben casillas'in kurtarmasını değil de italyanların kaçırmasını isterdim.*buffon penaltılarda ters köşeye yattı ama ne olursa olsun o dünyanın en iyi kalecisi.*
bu arada maçın 118-119. dakikalarında yüzümde garip bir gülümseme oluştu.*
