ne arıyorsunki sen ey yabancı
neyi arıyorsan osun sen.
ışık arayan gölgeler,
ışık zuhur ettiğinde yok olur gider.
zulmün peşindeysen zalimsin
hakk ı arıyorsan aşık.
neye bakıyorsunki sen
nasıl bakıyorsan osun.
dünya gözüyle bakan gözü
gönül gözüyle bakan özü görür.
harama bakıyorsan haram
manaya bakıyorsan manasın, nursun sen.
gönül yol geçen hanı değil
dergahtır ey yabancı
bu dergahta her arayan bulamaz.
bulanlar hep arayanlardır.
bir bakarsın zahitken nağmeler
rubailer söylemeye koyultur seni.
bir bakarsın ibrahim eder
kurbana yatırır seni.
ne söylüyorsun sen ey yabancı
ne söylüyorsan osun sen.
söküklerini dik sözlerinin
dilini kalbine yanaştır.
dilinle söylediğini kalbinle de söyle.
kalbinden geçmeyeni diline değdirme.
güzel söylersen hekim,
kötü söylersen gıybetsin, harabsın sen.
her insanın evveli
suretten ibarettir ey yabancı.
can sonra gelir.
biz seninle bir salkımın
iki aşık üzümüyken
başka şişelerde şarap olmuşuz ey yabancı.
bu yer, bu gök sanma vücut sahibi
ancak gölgedir.
vücut sahibi allahü zülcelal dir.
ağacın gölgesi ağaçtan zahir
alem cenab ı hak tan
marifet yalnız alem denilen şey fani diye değil
heran fani olduğuna arif olmaktır ey yabancı.
işte bu zat makamında
ne sen varsın, ne alem
gölgeler fani
zatullah bakidir.
görünen herşey gölgedir ey yabancı.
