Eskiden vaktim olduğunda kadıköy e iskelenin oraya gidip vapura koşanları vapurdan inip acele acele bir yerleri gidenleri seyrederdim. Birilerini uzaktan gözlerimle takip ederek ne iş yaptığını, aklından neler geçtiğini, acaba ne tür problemleri var diye hayaller kurardım. Anlamaya çalışırdım hayatlarını. Çok hayat var. Hepsi farklı. Canlandırması güzeldi. Şimdi ise ben onlardan birisi oldum. Beni görürseniz koşarken, acelem var.
