buram buram ego kokan roger waters * albümüdür. klavye * de yok doğru düzgün, jın jın gitar ve waters'in her tarafa saldıran sesi. arada gilmour olmasa daha da kötüleşecek.
zamanında bu kadar beğenilmesinin sesini 1977'den itibaren palazlanan punk/hard rock tonları olabilir.
ancak sözlerini de arada es geçmeyelim. pink floyd'un en iyi 4. albümü oluyor böylelikle.
