kime nerde nasıl ne şekilde davranacağımı bilemez oldum. Durkheim'in anomisini iliklerime kadar yaşıyorum.Modernite ve medeniyet kapsamında bize dayatılan;rekabetçi,empati yoksunu ve bencil insanların arasında kaldım.Çığlıklar atıyorum fısıldayarak,bu zulüm ne zaman bitecek diye.iyi niyet , görmezden gelme,uzlaşımcı olmak prim yapmıyor ne yazık ki.Bunları uygulayan insanlar her seferinde salak,aptal yaftasına yapıştırılmaktan kurtulamıyor. içimizdeki iyiliği kademeli olarak öldürdüler ve bundan da şikayetçiler,üstelik bu aşamaya gelmemizden mesul olanlar şikayetçi. Tam bir tezat ve ikiyüzlülük. Her seferinde bu konular gündeme geldiğinde 'kapitalizmin oyunları' vs. diyerek geçiştirilir ama aslında bunu diyenler o kapitalizmin aşığıdır. Bu sistemde birilerinin mutluluğu birilerinin çöküşüyle mümkün. Hal böyle iken ,bu sistemde mutlu olmayı reddediyorum.Çünkü mutsuzken daha mutluyum. Sisteme entegre olmayı ,başkalarını ezerek bir yerlere gelmeyi,başkalarının feryatlarına duyarsız kalmayı reddediyorum.Çünkü farkındayken daha mutluyum. Ey tanrım sende mi serbest piyasadan yanasın neden müdahale etmiyorsun?
