Babamın küçük oğluydum ben!.. Elinden tutup bakkala götürdüğü,şeker alıp mutlu ettiği küçük oğlu. Küçücük bir çocuktum ben kanayan dizleri olan, mavi mavi elbiseler içinde prens ilan edilen. Yetmedi bana bu mutluluk,büyümek istedim!.. Ve bir gün geldi büyüdüm. Babam artık elimden tutmuyor, şekerle alınacak bir gönlüm bile yok. insan hiç kanayan dizlerini özler mi?.. Ben özledim.
