lale mansur'un bu gösterideki hali pek bi komiktir. çocukluğu, gençliği zenginlik ve rahatlık içinde geçmiş bir kadının kendisini bir şeylere, bir yerlere ait hissetmesinin bir yaştan sonra ne kadar boş ve anlamsız olduğunu gözler önüne sermiştir, fotoğrafların bir yerinde de nazlı ılıcak vardır ama nedense onda bu durum pek iğreti durmaz ama lale mansur tam bir "bana bir hayat ateşi lazım kardeşler" durumundadır.
kendisinin bir gazete röportajını okumuştum ve oyuncu olmak için bilmem kaç sene psikolojik tedavi gördüğünü söylemişti işte bu nedenledir ki lale mansur denince aklıma hep bu yönden sözler çıkar gelir aklıma ve bunlara engel olamam!
