sürekli birbirini tekrar eden monotonluklardan zevk insan almaz. mesela bunun kanıtı da var, yamaç paraşütçüsü kendini bir yerden ilk attığında çok heyecanlanır ama bu sonradan söner çünkü beynin amigdala denen korkuyu tetikleyen kısmı buna karşı artıp bir tepki duymaz. hatta askerleri de korkusuz eğitmek için bu hisse neden olacak şeyleri onları korkutarak yok ettirirler. ilk korktuğunda çok tepki verse de zamanla duyarsızlaşır diye.
ha şimdi buradan neye geleceğim? insanın mevcut biyolojik yapısı böyle bir hayata hazır değildir, sürekli yenilenen ve yeni şeyler peşinde koşan doyumsuz insan her zaman daha fazlasını arzulayacaktır. sonsuzun bir fazlası olamayacağı için de bu insana monotonluk hissi veriyor ve sonsuzluğu çekici bulmuyor.
