1812.
-
artık kimseyi özlemediğini fark edince insan biraz garip oluyor.
hasretinden prangalar eskitebileceğini düşündüğün insanlar senin için artık sadece bir telefon numarasından veya fotoğraftan ibaret oluyor.
sen yine hasretinden prangalar eskittim şiirini okuyorsun, seviyorsun ama artık eskisi gibi sızlatmıyor burnunun direğini.
hasret deyince aklına adı, adı söylenince yüreğine sarsıntılar gark olmuyor.
nasıl özledin diye sorduğunda yüreğini açıp gösterebilsen sırf anlatmak için nasıl sevdiğini gösteresin gelmiyor mesela.
bir sesi özlemek nedir unuttum mesela. sesleri unuttum sevdiğim. unutunca özlemiyormuş insan sonra.
oluyor böyle.
