Bizzat oğlunun anlattığı bir hatıra ile tanıyalım kendisini.
Sene 1942... Babam Başbakan. Üstelik, Fenerbahçe Başkanı... Ankara'dayız, Fenerbahçe'nin Ankara'da maçı var.
Kardeşim ve dayımla birlikte maça gitmek istiyoruz ama, havamız olsun diye bizi babamın götürmesini istiyoruz.
Babamdan çekindiğimiz için de söyleyemiyoruz, anneme söylüyoruz.
Annem babama iletiyor, çocukları maça götür diye...
Babam 'peki' diyor.
Hep birlikte Başbakanlık makam aracına biniyoruz, stada geliyoruz.
Şeref Tribünü'ne oturup, maçı en güzel yerden seyredeceğimizi düşünürken...
Babam şoföre sesleniyor, 'şurada dur' diyor, cüzdanından para çıkarıyor, dayıma veriyor,
sonra da, haydi çocuklar gişenin önüne geldik, gidin biletinizi alın diyor!
Düşün adam başbakan, Fenerbahçe başkanı oğluna bile avanta yok diyor.
Birde bugünkü diyaloglara bakalım.
- hepsini sıfırladın mu oğlum.
- az kaldı babacığım.
- ne kadar
- 3 milyon kadar babacığım.
- hallet onları
