Bugün de öyle böyle bitiyor işte. Yarın da bitecek. Ben ölene kadar devam edecek. Geçen günler hala benim için bir şey ifade ediyor olmayacaklar. Öylece geçip gidecekler. Olması gerektiği için, ben istediğim için değil. Zaten yaklaşık 3 yıldır neredeyse hiçbir seyi istemiyorum. isteyemiyorum. Buna hakkım olmadiği için değil elimin tersiyle ittiğim için. Şımariklik etmiyorum hayır. Bunu da uzunca bir süre düşündüm. Ve hayatımın şımarık bir çocuğa göre fazla dramatik olduğuna karar verdim. Evet çok büyük felaketler yaşamadim ama kendimce sebep-lerim var. Fazlaca sebep. Benim kaldıramayacağim türden. Fazla yükleniyormuş gibi geliyor hayat bana bu yüzden. Adil değilmiâ gibi geliyor. Adalet istiyorum ama kimse duymuyor sesimi-yine. Digerleri gibi hayat da beni duymazlıktan geliyor görmezlikten geliyor. Kendimi farkettirmeyi bıraktım ben de. Hayati, dogal olarak da insanlari umursamamaya basladim. Bu ben de giderek büyüyen bir boşluga sebep oldu. Bir karadelik hatta. icimdeki tüm duygulari içine cekmeye başladi. Bazen çok hızlı bazen yavaş yavaş. Eksildiğimi hissettim. Ne zamana kadar devam edeceğini merak ettim. Bazı geceler sorunu kökünden halletmeyi düşündüm. Kafamda planlar kurdum ama yapamadim. Hiçbirini yapamadim. Artık yapamam da. Cesaretim kirildi. Korkuyla karişik nefret kapladi her yanimi. Nefret giderek büyümeye başladi hatta. Her şeyi içine katiyordu canlı cansız tanidik tanimadik hepsi. Öyle anlar geliyordu ki her zerreden nefret ediyordum. Her zerremden nefret ediyordum. Sonra unutmaya başladim. Yavaş yavaş mi yoksa birden mi oldu hatirlamiyorum. Hayatimin karanlik parçasi olan o 3 yili unutmaya başladim. Sanki hiç yasamamişim gibi devam etmeye çalişiyorum hayatima. Bazen aklima geliyor her şeye rağmen-bu gece de olduğu gibi. Ama uzaklaştirmaya çalişiyorum kendimden. Eğer yapmazsan her şeyin çok daha kötü olacağini hissediyorum çünkü. Çünkü çok korkuyorum. Her seyden. Herkesden. Korku benliğimi ele geçirmiş gibi. Ne yapacağimi bilmiuorum. Sadece korkuyorum. Geçmişten, gelecekten, kaybetmekten, kendimden...
