seninle son görüşmemizde, tüm gücümle senin hayatın yalan diye bağırmıştım. gece vakti ağlayarak terk ettim evi baba. gidecek yerim yoktu tek bir dostumdan başka. yine açtı bana kapısını, cebimde beş kuruş para yoktu sigarayı bile ondan içtim. aile olmanın biyolojik bir şey olmadığını anladım. onuda düşündüm baba, seninle aynı isme sahip biriyle tanıştım. o gün çok aramak istedim onu ama arayamadım. karanlığımla boğmak istemedim. o kadar güzel bir anıydı ki benim için hiç kirletmek istemedim. yeni bir başlangıç yapacaktım onunla. acılarımı değil umutlarımı, mutluluklarımı paylaşacaktım. geçenlerde sevgilisini ailesiyle tanıştırdı. sanırım söz nişan gibi bir şey yapacaklar. ona da gidip hayatın yalan diye bağırmak isterken baktım ki benim hayatım yalanmış baba. neyin pişmanlığı var içimde biliyor musun ? o gün, onu son görüşüm olacağını bilseydim, onunla ilk ve son uyuyuşum olacağını bilseydim tüm gece uyumadan onu izlerdim. bir saniyeyi bile boşa harcamazdım..
