sayılari gün geçtikçe azalan ve yerine olmayacak seyleri isteyen daha istemediği seyleri hiptonizmaya tutulmuş gibi isteyen insanlarin dolmasi ile terk-i diyar etmiş olan insanlardir.
araclarin amaçmiş gibi gözüktüğü neden niçin istenmiş isteklerle katmerlenmiş katedral büyüklüğünde egolarla zirhlanmiş nalinci keserleri arasinda tecrübelerle ne istedigini cok iyi bilen insan olmak zor zenaattir.
cüğnkü düsündüğünden farkli konusan, düşündüğünden ve konustuğundan farkli hareket eden suret-i haktan gözüküp dahili boktan ve bunu dürüstlük olarak yutturmaya çalısan tatli su kurnazlari ne istedigini cok iyi bilen insanlarini kendileri gibi tatli su kurnazi sanarlar ve onlari kinarlar.
ne istedigini cok iyi bilen insan nihayi amaclarina ulasirken yahut o yolda ilerlerken amaclarindansa o tip tatli su kurnazlari ile ugrasmak zorunda kalirlar ve o hiyartolarin cebren fiili hucumlari yipratir onlari.
gerci her akli basinda olan insan huzuru arar.
mutlulugu, parayi aski maski falan bos verir.
cünkü bunlar bir körleşmedir ve bedelleri ise cok agirdir. hele ki alinan ödülün yanında verilen bedel yüklü olursa bunlarin tadi bile cikmaz.
standart her mongol insan bunlara ulasir sadece şaksakci ve bas sallayici olursa. ama bunun için karakteri ve kişiliğini bir kenara atip ruhen orospu olmasi gerekir.
yüz sene sonra bu satiri yazan ve okuyanlar dünyada yasiyor olmayacak.
bütün fanilik içinde ölümsüzlüğü hedeflemek ve bunun için calismak ve ömrü vakfetmek bence doğru olandir.
bunun kişinin twercihlerine yeteneklerine ve istenclerine göre milyonlarca yolu vardir ama elbette sokrati yargilayanlarin sectiği yol olmadiği apaciktir.
ama ne yazık ki sokrati yargilayan denyolarin yolunu secen o kadar andaval vardir ki kozmos yasalari onlara ağzini birakip götüyle gülüyor simdi.
